Died: 2016
Originally from: Isle of Wight
Profession: Bartender
At: London

Ο Dick Bradsell, ένας από τους πιο επιδραστικούς bartender που πέρασαν ποτέ από κάποιο μπαρ, άφησε την τελευταία του πνοή ήσυχα το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016. Όπως σημειώνει η οικογένειά του: “Πάλεψε πολύ σκληρά μέχρι το τέλος και έφυγε αξιοπρεπώς, με τους δικούς του όρους.”

Γνώρισα τον Dick το 1997, λίγο μετά από το λανσάρισμα του CLASS Magazine. Ήταν ένα από τα πολλά βράδια κατά την διάρκεια των οποίων πίναμε και συζητούσαμε αναπτύσσοντας παράλληλα μία σπουδαία φιλία μεταξύ μας. Σε εκείνη την πρώτη μας συνάντηση θυμάμαι πως δέχτηκε αμέσως να γράφει για το νέο μου τότε περιοδικό, κάτι το οποίο ουσιαστικά με βοήθησε να εξασφαλίσω την επιτυχία του τίτλου και αργότερα την ίδρυση αυτού του site.

Θα του είμαι πάντα ευγνώμων καθώς ήταν εκείνος που με σύστησε στο Daiquiri, στο βιβλίο του David Embury, The Fine Art of Mixing Drinks και στην Theodora Sutcliffe την οποία προσέλαβα αμέσως και που παραμένει μια καλή μου φίλη και συνεργάτης μέχρι και σήμερα.

Ο Dick ήταν πάντα γενναιόδωρος στους σχολιασμούς του αλλά και ο άνθρωπος ο οποίος σύστησε τόσο εμένα όσο και μια ολόκληρη γενιά από νέους βρετανούς bartender στην σημαντικότητα της ισορροπίας ενός ποτού. Χάρη στις οδηγίες του και την έμπνευση που δημιουργούσε κατάφερε να προάγει αυτό που σήμερα έχει μείνει γνωστό ως η νέα εποχή των cocktail.

Ήταν ένθερμος υποστηρικτής του διπλοσουρώματος ενός ποτού, κάτι στο οποίο συμφωνώ και εγώ, και για εκείνον ήταν τρομερά σημαντικό να αφαιρεί οποιοδήποτε υπόλειμμα lime ή πάγου από το Daiquiri του, ένα cocktail το οποίο ο ίδιος θεωρούσε ιερό. Πάντα μάλιστα μου έλεγε πως όταν θέλω να τσεκάρω το ταλέντο ενός bartender, θα πρέπει να του ζητάω να μου φτιάξει ένα daiquiri για να αντιλαμβάνομαι πως έχει κατανοήσει την ισορροπία.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα δείτε δείγματα της γραφής του από το CLASS Magazine. Ήταν πάντα ένας πιστός μου συνεργάτης ακόμη και τα χρόνια που η σύνδεση στο internet είχε ταχύτητες ‘dial up’ και που τα social media δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Εκείνα τα χρόνια είχα την χαρά να ταξιδεύω πολύ με τον Dick και να κάνουμε μαζί τις κριτικές των bar για το περιοδικό. Είχα επίσης την τιμή να δοκιμάζω πρώτος τα νέα του cocktail, πολλές φορές ακόμη και την ίδια στιγμή που τα έφτιαχνε. Του ζητούσα πάντα να μου δίνει τις συνταγές του και να γράφει για αυτές στις σελίδες που θα τυπώνονταν. Παρακάτω, θα βρείτε 30 δικές του συνταγές, πολλές εκ των οποίων περιέχουν και την προσωπική του γνώμη για το ποτό.

Επιπλέον, αξίζει να γνωρίζετε πως έχει ήδη στηθεί με την βοήθεια της κόρης του, Bea, μία fund raising σελίδα η οποία έχει σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για το The Benevolent, μία φιλανθρωπική ενέργεια που δημιουργήθηκε στην μνήμη του Dick Bradsell και που αφορά αποκλειστικά στα trade μέλη της βιομηχανίας των ποτών. Θα χαρούμε πολύ να την στηρίξετε.

Η Theodora Sutcliffe θυμάται τον καλό της φίλο

Ο Dick Bradsell πάντα έδινε την αίσθηση του αθάνατου. Έδινε πάντα όμως και την αίσθηση πως δεν υπήρξε παιδί. Πως βγήκε από την κοιλιά της μάνας του καλοντυμένος, με μια γραβάτα στον λαιμό, με καλογυαλισμένα παπούτσια και tailor made κοστούμι. Ο Dick Bradsell έδειχνε πως ποτέ δεν θα μεγάλωνε. Και να που ξαφνικά, μόλις στα 50s του μας άφησε.

Ήταν ένας άνθρωπος τον οποίο λάτρευαν οι πελάτες του και εκτιμούσαν οι συνάδελφοί του. Ο Dick, παρουσίασε σε όλη του την πορεία περισσότερα classic cocktail από οποιονδήποτε άλλο, με την πλειονότητα των οποίων να χαρακτηρίζονται από μια αξιοθαύμαστη απλότητα με αρκετά στοιχεία ρετροσπεκτίβας από συνταγές του παρελθόντος. Τα ποτά του ήταν πάντα έντονα και χαρακτηριστικά. Όπως για παράδειγμα το Espresso Martini, το Bramble ή και το Russian Spring Punch.

Η δημιουργικότητά του αλλά και η τεράστια σημασία που έδινε πάντα στην λεπτομέρεια είναι τα στοιχεία που τελικά έκαναν το κάθε του ποτό να είναι πάντα αρεστό από μια ευρεία κατηγορία κοινού σε κάθε γωνιά της γης. Από την Αυστραλία και το Μεξικό, μέχρι τη Νότια Αφρική και το Χονγκ Κονγκ, πάντα σε κάθε σημείο του κόσμου θα υπάρχουν bartender που θα έχουν γαλουχηθεί με τις προτάσεις του. Και για να το θέσω πολύ πιο απλά, ο Dick Bradsell είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτούμε τα ποτά μας να έχουν φρεσκοστυμμένο χυμό από lime και όχι κάποιο sour mix. Ο ίδιος επίσης, και η τεράστια αγάπη του για τα καλοφτιαγμένα Old Fashioned, είναι ο λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο ποτό είδαμε να αναβιώνει την δεκαετία του ’90. Και τι να πούμε για το Espresso Martini που το πίνουν πάντα με την ίδια λαχτάρα από ανθρώπους στις παραλίες του Bali, μέχρι τα μπαρ της Βοστώνης;

Από την άλλη, ο Dick ήταν και ο άνθρωπος που διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο πίνουμε. Το Fred’s Club ήταν ένα από τα πιο ραφιναρισμένα μπαρ της δεκαετίας του ’80. Το Atlantic ήταν ΤΟ μέρος που έπρεπε κανείς να επιλέξει στο Λονδίνο στα μέσα του ’90. Το Match Group δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την συνεισφορά του. Και τα μπαρ όλου του κόσμου δεν θα ήταν τα ίδια εάν δεν είχαν εμπνευστεί από το Match.

O Dick, στο απόγειο της καριέρας του ήταν μία πεταλούδα που πετούσε από λουλούδι σε λουλούδι. Είναι σχεδόν αδύνατο να απαριθμήσει κανείς τα μέρη στα οποία έχει δουλέψει ή τα project που είχε αναλάβει. Κι όμως δείγματα της δουλειάς του μπορεί κανείς να βρει παντού, σε κάθε σημείο της γης.

Ο Dick ήταν προικισμένος με το στοιχείο της φιλίας. Ένας άνθρωπος με μια τρομερά γενναιόδωρη καρδιά, αλλά και ένας άνθρωπος που δεν εφησύχαζε ποτέ και που πάντα έψαχνε να καταπιαστεί με κάτι νέο, ή να ασχοληθεί με τον οποιονδήποτε ενδιαφέρον άνθρωπο είχε να παρουσιάσει κάτι εξίσου ενδιαφέρον. Βοηθούσε πάντα τους φίλους του να βρουν δουλειά. Βοηθούσε ακόμα και τους φίλους των φίλων του, με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε. Το να καταγράψει κανείς τα άτομα με τα οποία έχει δουλέψει ή εκείνα τα οποία έχει εκπαιδεύσει είναι επίσης αδύνατο, καθώς είναι τόσα πολλά. Αξίζει όμως να αναφέρουμε πως ο ίδιος ήταν ο μέντορας του Tony Conigliaro, του Jasper Eyears και πολλών άλλων εκλεκτών σήμερα προσωπικοτήτων της διεθνούς bartending σκηνής.

Μάλιστα, ακόμη και σε εμένα κατάφερε να βρει την πρώτη μου δουλειά ως δημοσιογράφο, σε ένα μέσο που αργότερα θα γινόταν το Difford’s Guide. Ήμασταν σε ένα μπαρ –φυσικά- όταν μου είπε “Υπάρχει κάποιος που ξεκινάει ένα περιοδικό για τα μπαρ. Πρέπει να πας και να γράφεις για αυτόν.” Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
Από όλα αυτά που βλέπω στα social media τις μέρες μετά τον θάνατό του, μπορώ εύκολα να υποθέσω πως εκτός από την δική μου ζωή, άλλαξε και εκείνες πολλών άλλων γύρω μας. Σήμερα, θρηνούν πολλοί για τον Dick Bradsell. Τον μέντορα, ή τον φίλο τους.

Γιατί κάτω από την αυστηρή και στιβαρή του όψη, ο Dick ήταν πάνω από όλα άνθρωπος. Ένας υπέροχος παρατηρητής των πάντων, ένας υπέροχος σχολιαστής, και ένας άνθρωπος που είχε μότο στην ζωή του: “A friend in need, is a friend indeed”.

Εκτός από τις ευχάριστες, ξεκαρδιστικές ή πολλές φορές σοκαριστικές του ιστορίες, Ο Mr. B ήταν και ένα χρυσορυχείο γνώσεων. Ο πατέρας του βλέπετε ήταν επιστήμονας και έτσι ο ίδιος μεγάλωσε μαθαίνοντας να λειτουργεί σαν ένα σφουγγάρι γνώσεων. Γνώριζε από γαλλική avant-garde λογοτεχνία, μέχρι μοντέρνο design και μέχρι τα αίτια του πολέμου στο Ιράκ. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έπρεπε να πάρεις τηλέφωνο για όποια απορία κι αν είχες: Από το που γίνεται το καλύτερο όργιο στο βόρειο Λονδίνο, μέχρι τα συστατικά που πρέπει να χρησιμοποιήσεις σε μια σάλτσα ντομάτας.

Όντως και ο ίδιος ζωγράφος (κι όμως), του άρεσε πολύ να κάνει παρέα με μοντέρνους καλλιτέχνες στο Colony Club, όπως άλλωστε έκανε παλαιότερα με τους fashionistas και τα μοντέλα στο Fred’s. Περνούσε πάντα καλύτερα με τις πόρνες των μπαρ, με τους αλκοολικούς ή με τα νέα παιδιά που έμπαιναν τώρα στον χώρο, παρά με τους καταξιωμένους εστιάτορες και τους διακεκριμένους bartender. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο καλύτερός του φίλος ήταν ένας νοβελίστας.

Αυτή την περίοδο, ο Dick ετοίμαζε ένα βιβλίο μαζί με την κόρη του, Bea, το οποίο θα περιλάμβανε μια σειρά από project, από νέα μπαρ μέχρι καινούρια ποτά. Θα ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο. Είχε άλλωστε έναν υπέροχο τρόπο να εκφράζεται μέσα από τις λέξεις. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε πως μία υπέροχη Margarita έπρεπε να περιέχει ‘ένα ουρλιαχτό προς το φεγγάρι’; Αυτό, και άλλες πολλές ανάλογες εκφράσεις του, μπορεί κανείς να αναζητήσει στα πρώτα τεύχη του CLASS Magazine.

Οι περισσότεροι ακτιβιστές κατά του καρκίνου αρνούνται να χρησιμοποιούν την έκφραση ‘πάλεψε’ για να εκφράσουν την ήττα κάποιου απέναντι στην αρρώστια. Ο Dick όμως, με την βοήθεια της καλής του συντρόφου Eline, της κόρης του Bea, των φίλων, της οικογένειάς του και της πρώην συζύγου του, Vikki, πάλεψε και ξαναπάλεψε. Τα τελευταία λόγια που μου είπε πριν λίγες εβδομάδες στο Λονδίνο, ήταν ‘σίγουρα θα ξαναδώ!’ Μακάρι να είχε δίκιο…

30 cocktail του Dick Bradsell

• Bikini Martini
• Bramble
• Carol Channing
• Citrus Martini
• Cowbow Hoof Martini
• Detroit Martini
• Espresso Martini
• Esquire
• Fairy Cream
• French Spring Punch
• Golden Retriever
• Green Fairy
• Hammer of the Gods
• Honey Wall
• Julep Martini
• Leninade
• Lychee & Rose Petal Martini
• Martini Royale
• Oooh Ginger
• Pharmaceutical Stimulant
• Pink Chihuahua
• Raspberry Martini
• Russian Spring Punch
• Snood Murdekin
• Summer Breeze
• The Flirt
• Treacle
• Triple A
• Vodka Espresso
• Wibble

Movers & Shakers, από τον Simon Difford (CLASS Magazine, Δεκέμβριος 1998)

Ο Dick Bradsell έχει εργαστεί ως bar manager σε πολλά σπουδαία μπαρ του Λονδίνου, μεταξύ των οποίων το Detroit, το Quo Vadis και το Pharmacy, ωστόσο έχει μείνει περισσότερο γνωστός για την δουλειά του στο Atlantic Bar και το Grill. Οι φανατικοί αναγνώστες του CLASS Magazine, θα έχουν διαβάσει πολλά άρθρα του. Πρόσφατα όμως του υπέβαλα κάποιες ερωτήσεις…

Q/ Μεγάλωσες στο νησάκι του Wight. Πώς έφτασες στο σημείο να είσαι manager στα μεγαλύτερα μπαρ του Λονδίνου;
A/ O θείος μου, Peter Gurney ήταν manager σε ένα club του Λονδίνου και ήταν εκείνος ο οποίος μου έμαθε τα πάντα. Πέρασα από όλα τα πόστα. Από το μπαρ και την κουζίνα, μέχρι το σέρβις και την υποδοχή. Δούλεψα σκληρά, χωρίς ουσιαστικά να βγάζω λεφτά. Μετά, βρέθηκα πίσω από το πόστο του σεφ, και στο τέλος επιτέλους έγινα cocktail bartender. Σε αυτό το πόστο, εργάστηκα για 4 χρόνια στο Zanzibar Club, υπό την επίβλεψη των Ray Cook και Pat Hassan.

Q/ Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ σε πελάτη σου;
A/ Δηλητηρίασα ένα ολόκληρο εστιατόριο, και φυσικά μετά σταμάτησα να μαγειρεύω. Αν μιλήσουμε για την δουλειά μου στα μπαρ, πιθανότατα το χειρότερο που έχω κάνει είναι να περάσω ένα τηλεφώνημα σε κάποιον πελάτη μου, από την γυναίκα του, ενώ έτρωγε με μια άλλη γυναίκα. Είχε γίνει έξαλλος, αλλά κυρίως απορούσε πως κατάφερα να κάνω μια τόσο μεγάλη γκάφα.

Q/ Σου έχει μείνει κάποιος από τους πελάτες σου στο μυαλό;
A/ Ένας που πέθανε την ώρα που μου παρήγγειλλε ποτό. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ και τα βράδια μου με τον Keith Allens. Δεν θα πω όμως άλλες λεπτομέρειες. Ποτέ άλλωστε δεν μοιράζομαι με τα media τις ιστορίες των πελατών μου.

Q/ Που βρίσκεται το αγαπημένο σου μπαρ και γιατί;
A/ Στο Λονδίνο. Είναι το Seen in Dean St. γιατί έχει κάτι από την βρομιά του παλιού Soho και περνάς πάντα όμορφα. Στην Αγγλία, είναι το Mojo στο Leeds γιατί όλο το προσωπικό λατρεύει την δουλειά του. Στον κόσμο, είναι το Club στο Chaweng του Koh Samui της Ταϋλάνδης γιατί είναι ένα όμορφο μπαρ με πολύ καλά ποτά.

Q/ Ποιο είναι το καλύτερο βράδυ που πέρασες πρόσφατα;
A/ Όταν έκανα μία αξιολόγηση για ένα μπαρ στην Bangkok. Σύμφωνα με τις σημειώσεις μου πέρασα καταπληκτικά.

Q/ Τι θα ήθελες να δεις με την έλευση της νέας χιλιετίας;
A/ Ένα πολύ επικερδές τουριστικό μπαρ

Q/ Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που έχεις λάβει ποτέ;
A/ Η κόρη μου, Beatrice (τώρα είναι 10 ετών)

Q/ Τι δώρο έκανες στην γυναίκα σου τα Χριστούγεννα;
A/ Την παντρεύτηκα στο Las Vegas.

Q/ Ποιο είναι το αγαπημένο σου συστατικό στα cocktail;
A/ Το ταλέντο, ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον είναι τα πρώτα συστατικά (μαζί με το αλκοόλ) που πρέπει να έχει κάθε cocktail. Για να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος, θα αναφέρω την σημαντικότητα των φρέσκων χυμών, κάτι το οποίο δεν το έβλεπες συχνά όταν ξεκίνησα να εργάζομαι σε αυτή την δουλειά. Το να κάνει κανείς τον κόπο να στύψει ακριβά φρούτα, κάνει όντως μεγάλη διαφορά σε ένα ποτό.

Q/ Τώρα σε βρίσκουμε στο The Player στο Soho. Μίλησέ μας για την λίστα των cocktail σου.
A/ Δημιούργησα το μενού βασιζόμενος σε μία φόρμουλα, όπως συνήθως, η οποία θέλει να υπάρχει ένα ποτό για κάθε γούστο. Προσπάθησα να δημιουργήσω cocktail πιο ασυνήθιστα, που δεν θα συναντήσει κάποιος συχνά σε ένα μπαρ και που θα αποτελούν έναν συνδυασμό από classic και neo-classic συνταγές. Δεν υπάρχει όμως στατική λίστα, καθώς ανανεώνουμε τις προτάσεις μας καθημερινά. Όλα τα ποτά μας είναι έντονα αλκοολικά και σερβίρονται σε μεγάλα, παγωμένα ποτήρια.

Q/ Ποιο είναι το πιο καινοτόμο πράγμα που έχεις δει να συμβαίνει τελευταία στα μπαρ;
A/ Ο οδηγός των ποτών στο CLASS Magazine. Οι υπόλοιπες εφήμερες μπούρδες δεν είναι του γούστου μου. Οι bar manager πάντα αναζητούν την πιο συμφέρουσα συμφωνία με κάποιο ποτό.

Q/ Πώς ξεχωρίζεις έναν καλό πελάτη;
A/ Ένας καλός πελάτης πάντα ξεχωρίζει από τα καλά του τιπ.

Q/ Τι αγαπάς περισσότερο στην δουλειά σου;
A/ Να γνωρίζω ανθρώπους και να τους κάνω χαρούμενους. Το να αναλαμβάνω ένα μπαρ, να το κάνω να λειτουργεί, να έχει κόσμο και να είναι επιτυχημένο.

Q/ Τι χρειάζεται λοιπόν για να δουλέψει καλά ένα μπαρ;
A/ Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θέλουν το ίδιο πράγμα: Να περνούν καλά και να είναι χαρούμενοι. Και δεν τους νοιάζει πόσο θα πληρώσουν γι’ αυτό.